Οι γονείς και η μικρή κόρη δεν έπαιζαν καμία σημασία, άλλωστε η μικρή ήταν στα 15. Η άλλη κόρη όμως, η Μαρία (όχι ακριβώς αυτό το όνομα βέβαια), ήταν μια άλλη ιστορία. Μικρή και αυτή αλλά τουλάχιστον στα 19 μια και θα πήγαινε για την δεύτερη χρονιά στο πανεπιστήμιο όπως έμαθα μετά.
Δεν θα πω ότι ήταν κανά μοντέλο αλλά το σωματάκι της δεν ήταν και άσχημο. Κοντούλα σχετικά κάπου 1,55, λεπτή με πεταχτά όμως στήθια και κωλαράκι. Και σίγουρα περπατημένη, αφού σχεδόν από τη στιγμή που την πρωτοείδα άρχισε να «παίζει».
Μεσημεράκι και πρόβαλε το κεφάλι από το δικό της μπαλκόνι, μου συστήθηκε, και δεν έκλεινε το στοματάκι της ούτε δευτερόλεπτο ροτόντας ποιος είμαι τι κάνω κλπ. Εγώ καθόμουν στο μπαλκόνι και ασχολιόμουν με το λαπτοπ, και κάπου άρχισε να μου σπάει τα νεύρα αλλά εντάξει μικρή ήταν δεν έδωσα σημασία. Εγώ έχω περάσει προ καιρού τα 30.
Τις άλλες 2 μέρες την είδα μόνη της η με τους γονείς να βολτάρει στο ξενοδοχείο. Στην πισίνα ειδικά, το απόγευμα που κατέβαινα, δεν έχανε ευκαιρία και ρίχνει ματιές με νόημα, να παίρνει προκλητικές στάσεις, μέχρι να στέλνει φιλάκια και να γλύφετε με τη γλώσσα. Ύπαγε οπίσω μου σατανά έλεγα εγώ βλέποντας τους γονείς στις διπλανές ξαπλώστρες και κοιτούσα άλλες γυναίκες, πράγμα που έκανε το μικρό να ξινίζει τα μούτρα του. Το τρίτο βράδυ είχα κατεβεί στο μπαράκι του ξενοδοχείου που είχε πολύ κόσμο μια και θα έδειχνε ένα αγώνα του μουντιάλ, και για καλή μου τύχη καθόταν και 2 ολλανδεζες δίπλα μου στα μπαρ, για να δουν την ομάδα τους. Τους έπιασα κουβέντα χωρίς όμως να τους την πέφτω χύμα όπως κάνουν μερικοί μερικοί, όποτε τα ψιλολεγαμε βλέποντας τον αγώνα ώσπου κάποια στιγμή σκάει μούρη η Μ... Les hele novellen
