Μετά από έναν αρκετά αναζωογονητικό ύπνο λίγων ωρών, το μεσημεριανό τσιμπολόγημα στην ταβέρνα και τη βουτιά στην πισίνα της βίλας στην οποία δεν λείψανε κάποια σεξουαλικά πειράγματα (αλλά όχι τίποτα …δυνατό), η ώρα ήταν ήδη 18¨00 το απόγευμα, όταν πίναμε πια τον καφέ μας, αραχτοί στον ημιυπαίθριο χώρο της βίλας μπροστά στην πισίνα, σε άνετες πολυθρόνες μπαμπού, με αναπαυτικότατα μαξιλαράκια. Γυμνοί φυσικά… Μετά το όργιο που είχαμε ζήσει το προηγούμενο βράδυ, οι αναστολές είχαν ξεπεραστεί, ή τουλάχιστον, ακόμη κι αν κάποιοι έκαναν δεύτερες σκέψεις δεν τολμούσαν να τις ομολογήσουν. Η ουσία ήταν πως κανείς δεν είχε, ή δεν έδειχνε να έχει, πρόβλημα να κυκλοφορεί ολόγυμνος και τα ρούχα που είχαν φύγει εν ριπή οφθαλμού για τη βουτιά στην πισίνα, δεν ξαναφορέθηκαν. Το σπίτι άλλωστε ήταν αρκετά απόμερο και μπορούσε να μας δει κάποιος, μόνο με κυάλια από το μπαλκόνι ενός άλλο εξοχικού, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά…
«Το πιστεύετε αυτό που έγινε χθες;»
Ήταν η Δέσποινα που είχε μιλήσει… Οι δεύτερες σκέψεις που λέγαμε; Από το μεσημέρι και μετά, λέγαμε διάφορες χαζομάρες πειράζοντας ο ένας τον άλλον, αλλά κανείς δεν είχε θίξει την όλη φάση, με το σοβαρό ύφος που είχε τώρα η Δέσποινα.
«Εγώ και ο Δημήτρης που έχουμε ξαναζήσει παρόμοιες εμπειρίες, πάντως, δεν δυσκολευόμαστε ιδιαίτερα να το πιστέψουμε», είπε η Νίκη γελώντας παιχνιδιάρικα, ενώ το δεξί της χέρι εναλλασσόταν ανάμεσα στο να φέρνει το ποτήρι με τον καφέ στα χείλη της και στο να τρίβει αργά και νωχελικά το μουνάκι της και την εμφανώς σκληρή κλειτορίδα της. «Να υποθέσω ότι εσύ δυσκολεύεσαι Δέσποινα;»
«Μου φαίνεται τόσο, τόσο… Δεν ξέρω. Θέλω να πω… Να! Χθες το βράδυ, συμμετείχα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε ένα όργιο. Παρακολούθησα τον άντρα μου να πηδιέται με άλλες γυν... Les hele novellen
