Βέβαια δεν λέω, και το δικό μου μoυνάκι αντιδρούσε σε κάθε άγγιγμα των δακτύλων μου κάνοντας την ευαίσθητη κλειτορίδα μου να φουσκώνει. Αλλά ο φόβος και κυρίως η άγνοια για τον παρθενικό υμένα με ανάγκασαν ν' ανακαλύψω άλλες περιοχές ευχαρίστησης. Κι όταν για πρώτη φορά ένα μου δάχτυλο ακούμπησε την πίσω μου τρυπούλα, αισθάνθηκα τόση ηδονή που από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησα ν' αναζητώ αυτή την ευχαρίστηση. Δειλά δειλά το δάχτυλό μου άρχισε να πιέζει τη στενή μου κωλοτρυπίδα και θυμάμαι ακόμα και σήμερα την πρώτη φορά που η άκρη του δακτύλου μου μπήκε, έστω και λίγο μέσα της. Ο ερεθισμός ήταν πρωτόγνωρος και σε συνδυασμό με το τρίψιμο της κλειτορίδας μου, ένιωσα τον πιο δυνατό οργασμό που είχα μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Σιγά σιγά και πάντα φοβούμενη μήπως κάνω καμιά ζημιά στον εαυτό μου, το δάχτυλό μου έφθανε μέχρι το τέρμα του ευαίσθητου καναλιού μου κάνοντας το κορμάκι μου να σπαρταράει από ηδονή. Στη συνέχεια ανακάλυψα πως η κωλοτρυπίδα μου δεχόταν μ' ευχαρίστηση διάφορα μακρόστενα αντικείμενα. Στην αρχή κάποιο μικροσκοπικό καρότο, ένα αδύνατο μακρύ αγγούρι κι ότι είχε το σχήμα και το μέγεθος ενός πούτσου. Μου έκανε εντύπωση πόσο ελαστική είναι η ανθρώπινη πίσω τρυπούλα και με πόση άνεση ανοίγει για να δεχθεί αντικείμενα που από την πρώτη ματιά φαίνεται αδύνατον.
Αρκετά μετά ανακάλυψα τους δονητές. Αγόρασα ένα μακρύ λεπτό δονητή που τον γλιστρούσα στο βάθος της κωλοτρυπίδας μου και τον άφηνα μέσα αρκετές ώρες να γεμίσει το κορμί μου κύματα ηδονής. Μερικές φορές μάλιστα με έβρισ... Les hele novellen
