steinblokk eit steinkast frå vassbredda. Søvnen kom hastig til ein trøtt kropp, og bringa minnet inn i draumeland.
I morgongryet samstundes med at dei fyrste solstrålane fann teltduken, vakna eg av rungande lattertrillar og lyden frå plaskande vatn som kom utanfrå. Snøgg som lynet etter bråvakninga, smatt eg ut or posen og opna eit lite tittehol i teltet med glidelåsen. Milde himmel! Eg kunne knapt tru det synet som openberra seg rett nedanfor meg! To huldrejenter med langt bølgjande hår til halvt nedpå ryggen, ei myrk og ei ljos, sprettande rundt splitter nakne til knes i det krystallklåre vatnet. Var eg framleis i ein draum?
Eg vart sitjande som fjetra, og sjå på desse vakre skapningane som leika og morgonbada nedpå grusstranda. Brått vart eg var den eine av dei strekte ut armen og peikte rett mot meg og teltet! "Sjå der, eit telt!" ropa ho ut. Fyrst no var eg oppdaga. Tusen tankar for rundt i hovudet mitt; kva skulle eg gjera? Reint instinktivt handla eg som strutsen. Kasta meg berre ned og gøymde skalle og kropp som best eg kunne under soveposen. Nett som den iltre lyden frå opning av glidelås skar i øyro. Og inn i teltet velta dei båe to. Famla med hendene, ei greip tak om ankelen min og ei anna hand tok tak i soveposen og kasta han opp i lufta. "Ai, ein staut gut, nett kva vi saknar no!" remja den ljoshåra og kasta eit blikk på den mørke med eit lurt smil omkring munnen. "Kva heiter du? Eg er June" sa den mørke med ei djup,
klangfull røys... Les hele novellen
